ÖLÜ OZANLAR DERNEĞİ-DEAD POETS SOCIETY (GÖNDERİ 1)










        Alman edip N .H. Kleinbaum’un aynı adlı romanından uyarlanan Peter Weir’in yönetmenliği, Tom Schulman ‘ın senaristliği ve Robin Williams’ın da başrolünü canlandırarak sinema dünyamıza kazandırılan “Ölü Ozanlar” Derneği roman olarak yakaladığı başarının çok üzerine çıkarak, sinemaseverlerin unutulmazları arasına girmeye hak kazandı.Filmin bu başarısı sinema otoriteleri tarafından görmezden gelinmeyip “En İyi Özgün Senaryo Akademi Ödülü” ile de taçlandırılmıştır.
Hikâye, sinema izleyicisini 1959’un Amerika’sında prestiji tavan yapmış bir yatılı okul olan Welton Akademisinin tutkulu, kaplarına sığamayan öğrencilerinin; üniversite öncesi son kez biçimlenen ve sorgulamaya kapalı yaşamlarına çağırıyor.
“Welton” öğrencilerinin adlandırdığı biçimiyle Hell-ton kendi içinde tutarlı ve disiplinli görünen ayrıca başarısının kaynağının bu felsefe olduğuna inanan okul yönetimi, hiçbir koşulda gençler üzerinde kurduğu otoriteden taviz vermeyecektir. Bu tablonun öğrenciler açısından, okula yeni katılan karizmatik ve özgüvenli edebiyat öğretmeni John Keating’ in (Robin Williams) hayatın iliğini emmeyi öneren çarpıcı ders işleme metotlarıyla giderek duvarda asılı donuk bir çerçeveden hiçbir farkı kalmayacaktı. Keating aynı zamanda Welton Akademisinin onur mezunları arasındadır.
Keating’in öğrenciler üzerinde yarattığı bu heyecan, bir grup öğrenci tarafından had safhaya taşınıp lise yıllarında kendisinin de üyesi olduğu Ölü Ozanlar Derneği adıyla Kızılderili ormanında bir mağarada okudukları şiirler ve hayatlarını yeniden anlamlandırdıkları, romantizmin doruklarında vazgeçilmez anlara dönüşecektir. Dudaktan bal gibi damlayan şiirler eşliğinde geçen ders saatleri ve yaşamın olağan akışına dahil olan müzikalite değeriyle ölü ozan’lık gençlerin derisinin altına geçmeye başlıyor. Ölü ozanlar gittikçe tadına vardıkları yaşamın, her anını yeniden kişisel yorumlarıyla gelecek adına kurdukları düşlerle süsleyerek yollarına devam ediyor. Zengin züppe bir genç olan Charlie saksafon aşkıyla şiirin lezzetini birleştirirken, grubun görünmez lideri Neal katıldığı bir piyes vasıtasıyla ailesinin ondan beklediği tıp fakültesi hedefinden vazgeçip aktör olma hevesiyle yanıp tutuşuyordur. ve Todd, Neal’ın oda arkadaşı, elbet kendi korkularıyla yüzleşmek zorunda kalacaktır. Ozanlarımızın okul yönetimiyle karşı karşıya gelmeleri de artık kaçınılmaz olmuştur.
“gelin dostlarım...
yeni dünyalara açılmak için çok geç değil
benim tek amacım ufukların ötesine yelken açmak...
gerçi eski günlerdeki kadar güçlü değiliz
aslında biz toprak ve havayı sağladık
kahraman kalplerimizin öfkesi zaman ve kederle zayıfladı..
ama güçlü irademiz bizi arayışa yöneltti...
aradık ve baktık ,mücadele ettik
ancak hiçbir şey bulamadık “

Alfred Lord Tennyson


Oh ! Captain . . . My Captain . . . Kaptan Kaptanım!
Keating’e öğrencilerinin Walt Whitman’ ın Abraham Linconl’ e adadığı “ Oh! Captain… My Captain “ dizeleriyle hitap etmeleri, ondaki coşkuları da körüklüyordu. Shakspeare, Byron, Thoraeu dörtlükleriyle filmin şiirselleşmiş mesaj yükü seyirciyi tatmin edecek yoğunlukta. Özellikle Henry David Thoraeu’ ya ayrı bir parantez açılmalı. Thoraue’nun yaşam ve toplum üzerine fikirleri özelde filmi taşırken genelde düşünce evrenimizin zenginliğini yalınlaştırıyor.

“‘bizi en derin uykumuzda bile terk etmeyecek şafağa dair tükenmeyen bir umutla , mekanik aletler olmadan , kendi kendimizi yeniden uyandırmayı ve uyanık tutmayı öğrenmeliyiz.. insanın yaşamını bilinçli bir çabayla yüceltme konusundaki tartışmasız yeteneğinden daha umut verici bir durum yoktur.. güzel , resmi boyayabilmek ya da heykeller yontabilmek ve böylece birkaç nesneyi güzelleştirebilmek de bir şeydir ancak , tam da içinde yaşadığımız ortamı ve atmosferi boyayıp yontabilmek tinsel açıdan yapabileceğimiz çok daha güzel bir eylemdir. Günün kalitesini arttırabilmek ise , işte bu sanatların en yücesidir.Her insan , ayrıntıları önemseyerek , en üstün ve hassas saatinin beklentisini karşılayarak yaşamını değerli kılmakla görevlidir.Ormana gittim çünkü bilerek yaşamak istedim,yaşamın yalnızca asıl gerçeklerine yönelmek ve öğretmiş olduğu şeyleri öğrenip öğrenemediğini görmek için ve bir de ölüm kapımı çaldığında , aslında hiç yaşamamış olduğumu düşünmemek için…”
Henry David Thoraeu

Ölü Ozanlar Derneği hepimiz için hiç bitmeyen ev ödevi ve izlenmesi, üzerine düşünülmesi gereken sinema klasikleri arasındadır.

Carpe Diem!

Güven KARA

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

HESO Û NAZÊ YİTİK VE HÜZÜNLÜ BİR AŞK HİKAYESİ

Resim
Heso û Nazé, az bilinen klasik bir Kürt aşk öyküsüdür.(Klamıdır) Klam nedir? Klam, bazıların bildiği gibi stran (şarkı) değildir. Strandan farklı olarak içinde teatral nüveler de barındırır. Hatta teatral bir gösteri olduğunu belirtebiliriz. Dengbéj bir tiyatrocu gibi hikâyede geçen tüm  kişilerin rolünü sözel olarak yerine getirir. Kesinlikle Anadolu’daki meddahlarla karıştırılmasın. Bazıları dengbéjleri anlatırken meddahlara benzetir. Dengbéjlik kendi başına bir sanat türüdür. Müzik ile tiyatro arasında yer alır. Daha doğrusu müzik ile tiyatrodan oluşur. Şimdi bu kısa girişten sonra Heso û Nazé’nin hikâyesine geçebiliriz. Eğer bu hikâye yeterince gündeme getirilirse Mem u Zin, Romeo ve Juliyet kadar önemli bir eserdir. Talihsizliği Shakespeare tarafından yazılmamış olmasıdır. Hikâyenin orijinal dili Kürtçenin Xerzan ve Serhat şivesidir. İlk kimin tarafından söylendiği bilinmiyor. En çok Dengbéj Şakiro,Salihé Qubîné ile Dengbej Kazo tarafından söylendiği bilinm...
Devamı

Bir Yakınını Kaybedenin Yüreğinde, O İlk Gün 40 Mum Yanarmış

Resim
Üstün Dökmen’den dinlediğimi, Anneannem de hep söylermiş; Bir sevdiğimizi kaybettiğimizde kalbimizde 40 mum yanmaya başlarmış. Yaşadığımız acının miktarı,bu mumların sayısıyla orantılı olurmuş. Sevdiğimizi kaybettiğimizden bir gün sonra mumlardan biri sönermiş, 39 mum kalırmış geriye. Üçüncü gün bir mum daha sönermiş. Bu böyle devam edip gidermiş taa ki yüreğimizde 1 tek mum kalana kadar: Asla sönmeyecek olan tek bir mum. Acının azalması doğalmış,olması gereken buymuş zaten. Sönmesi gereken mumları tekrar yakmaya kalkışmanın,o kişiye minnet göstermek,sevgisine sadık olduğumuzu kanıtlamak gibi bir anlamı olmazmış aslında. İhtiyacım...
Devamı

Abdalın Bir Günü-Mehmed Uzun

Resim
  “Eğer pak ve şefkatli Allah bana iyi bir ölüm nasip ederse, isterim ki mezarımın başında güzel sesli , makam-usul bilen,bir dengbej otursun ve annemin ninnilerini yeniden bana ulaştırsın”   Kitabın Adı: Abdalın Bir günü Yazarı: Mehmet Uzun Türkçeye Çeviren: Selim Temo Yayın Evi: İthaki Yayınları, 6.Baskı Yayın Tarihi: Aralık 2006 Sayfa Sayısı: 196 Kitabın Özeti: Mir Celadet’in sürgün günlerinde çıkardığı Havar dergisi için gidip Ahmede Fermane Kiki’yi bulup ,kendisiyle Şam’a gelmesini ve dergide kendi Sıtranlarına yer vermek itediğini söylemesinin ardından Şam’a gidip,beraber çalışmaya başlıyorlar.Sonra Mir Celadet ondan Evdale Zeynike’nin hayatını yazmasını istiyor,şaşırıp kalıyor ama Mir Celadet ve kardeşi Kamuran ısrar ediyor ve yazmaya karar veriyor.Ancak onun bir gününü anlatabilirim diyor,kitapta bu kurgu üzerinden devam ediyor.Genel olarak şu bölümlere ayrılıyor, şafak,öğleden sonra,gece ve tekrar şafak kısmıyla  birlikte çevirmenin de ekle...
Devamı