Ludwig van Beethoven - Napoléon Bonaparte

            Ünlü besteci Bethowen’a göre Napolyon, sadece bir kahraman değildi. O, esaret altında yaşayan Avrupa halklarına özgürlüklerini verecek, tüm ulusları büyük bir kardeşlik bağı ile birleştirip bütünleştirecek, insanlığın büyük kutsal rüyasını canlandıracak ve sonsuz barışı gerçekleştirecek yüce bir insandı. Bu büyük kahramana yüreğinde beslediği hayranlığı ve sevgiyi notalara dökmek istiyordu. Bu nedenle eşsiz bir senfoni bestelemek için yanıp tutuşuyordu.

Yıl 1803…

O heyecan ve coşkuyla piyanosunun başına oturdu deha besteci. İçinde biriken duygu ve coşkuyu piyano tuşlarında eşsiz melodilere dönüştürmek için bütün yeteneklerini kullanıyordu.

Kısa sürede 3. Senfoniyi tamamladı. Yarattığı yapıt içine sinmişti. Senfonisine “Eroica” (Kahramanlık) adını verdi.

Bununla da yetinmedi partisyonun kapağına gururla “Bonaparte” yazarak yapıtı hayranı olduğu Napolyon’a ithaf etti.

Ancak tam senfoninin partisyonunu Paris’e göndermek üzereyken Napolyon Bonaparte’nin kendisini imparator ilan ettiğini öğrendi ve bir anda kahredici bir umutsuzluğa sürüklendi.

Büyük bir öfke içinde senfoninin “Bonaparte” yazdığı kapağını yırtarak buruşturup attı ve şöyle bağırdı:

“Demek Napolyon da alelade bir insanmış. Kutsal savaşın haini! İnsanlığa ihanet eden zavallı, küçük insan”

Yüreği insanlık için yüce duygularla dolu olan büyük besteci, Napolyon’u defterden silmişti; ama kader ona öyle bir oyun oynamıştı ki…
Deha sanatçının bu muhteşem konçertosu halk tarafından “İmparator” adı takılarak Napolyon’a ithaf edildi.

Beethoven, konçertoyu Fransızlar’ın işgali altındaki Viyana’da bombardımandan korunmak için sığındığı kardeşinin evinin bombardımanında tamamlamıştı.

Yapıt, ilk kez 1811 yılında Leipzid’de çalındı ve büyük bir başarı kazandı. Bir yıl sonra da Viyana’da çalındı. Konseri, Napolyon’un askerleri de izliyordu.

Konser başlayınca, ilk bölümün görkemli ve çarpıcı akorları, dinleyen askerleri coşturdu.
Kendini tutamayan bir asker birden ayağa fırladı ve “Yaşasın İmparator” diye bağırdı.
Napolyon’un yarattığı gururun coşkusuyla tüm izleyiciler tarafından benimsenen ve herkesin yürekten katıldığı “İmparator” sözcüğü konçertonun değişmez adı olarak kaldı.