Gurur

Baştan söyleyeyim: Hayatın en gereksiz hali GURUR YAPMAK!!

Bence Onurlu olmalı insan!!
Bu konu başka tabi..
Bunu sonra konuşalım..

Ama gel gör ki,insan için çok önemli bir kaç şeyden biridir gurur.Anne, kız kardeş, baba, sevgili, gelecek ve gurur.Anne ve kız kardeş kavga mevzusu bile olur  çoğu zaman.

Babayla erkek çocuk arasında hep bir mesafe vardır. Şunca yıllık hayatımda henüz oğlunu şapur şupur öpüp, şımartan bir baba görmüşlüğümün olmamasının yanı sıra, babasıyla her ne olursa olsun baba-oğul diyaloğu sınırları dışına taşarak konuşan bir oğul(!) da görmüşlüğüm yoktur.Vardır bilirim; ama benim görmüşlüğüm yoktur!!

Sevdiği kadın,o erkeğin yaşam demirbaşıdır. O her an alınan nefesin amacıdır, gelecek hayallerinin baş rol oyuncusudur.

Ve gurur; hepsinin kesiştiği tek nokta. Gururu olduğu için anne ve abla hassasiyeti yaşar evlat. Gururu olduğu için saygı duyar babasına. 3 kuruşluk gururdan bahsetmiyorum.Bazen gurur hayal edemeyeceğimiz ölçülerdedir. 

Aşktır,gururun tek vazgeçebilirliği. Aşkla gurur olmaz ya, olmuyor işte.

Offf...

Her zaman güçlüdür erkek. Hayati yıkıntıların tek ayakta duran kolonu olur. En zor anınızda tutunabildiğinizdir.En zor anında da tutunacak biri olması gerektiğini hissettirmez. 

Belki de güçsüzdür erkek, güçlü görünümünün altında hep bir acı yaşar kelimelerin yetersiz hatta anlamsız kaldığı derecede.

Anlamıyorum hiçbirini,bu gece aklım almıyor, anlamıyorum.

Aldatılmayı, istenilmemeyi,küçük görülmeyi,hor görülmeyi,vazgeçilmeyi, hayal kırıklıklarıyla yontulmuş bir odun olmayı yumrukladım kişiliğime. Hiç de bu kadar sert sıkmamıştım yumruğumu daha önce. Hani vardır ya ‘başkasının yumruğunu yemeyen kendi yumruğunu balyoz sanırmış’ diye bir laf, hah işte kendi yumruğunu kendine atmayan, ne güçsüz sanırmış asıl benliğini.

Bir ilişki için önemli birkaç şeyden biridir bu  gurur. Önemliliği de vazgeçilebilir olmasından gelir aslında. Çünkü öğrenmiştir âşık, gururun mutluluğa engel olduğuna!!

Neyse…